Dangling Orange Hearts

Teman-teman mayaku

Ahad, 26 Januari 2014

CERITERA AKU & CINTA : BAB 2

“KAK long, bila kak long nak kahwin?” Aku masih tak putus asa.
“Ya Allah. Tak habis-habis lagi ke topik ni?”
“Tak. Selagi kak long tak jawab, selagi tulah tak habis. Cepatlah jawab kak long. Bila nak kahwin?” aku sudah seperti merengek dengan kak long. Ini sajalah modalku.
“Kak long hanya berserah kepada Allah. Dia yang tentukan jodoh kita. Walau siapa pun jodoh yang ditentukan, kak long akan terima. Buat masa sekarang, kak long masih tak ada calon tu. Ni yang sibuk tanya pasal kak long, Yaya dah ada calon ke?”
“Calon? Huh! Bosanlah kak long.” Aku merengus. Sangat tak senang bila topik ni berbalik kepada aku.
“Boleh pulak bosan? Tanya kak long punyalah beria-ia. Bila tiba giliran dia, boleh pulak cakap bosan. Habis, mamat kereta Vios tadi tu siapa? Takkanlah tak ada apa-apa.” Kak long senyum sinis kepadaku. Nampak sangat sedang mengejek aku.
“Macam ni kak long. Orang kenal dengan mamat tu dah nak masuk lima tahun tapi, dia langsung tak pernah ajak orang kahwin. Orang rasa orang ni macam tunggul kayu aje. bila dia ajak keluar, orang ikut. Tapi tak pernah pun bercakap tentang kahwin ke, tentang perhubungan kami ni ke. Orang bosanlah kak. Dia buat orang ni macam tak ada perasaan langsung.” Aku melepaskan geram di hati.
“Sampai macam tu? Yaya pernah tak tanya dia?”
“Dah berbuih mulut ni bertanya kak long. Tapi jawapan dia, asyik-asyik tak bersedia lagi. Asyik-asyik nak bina kerjaya dulu, nak itulah, nak inilah. Umur orang bukannya makin muda kak. Sekarang pun dah nak masuk 28 tahun. Orang malas la dengan hubungan yang langsung tak berkembang ni. Last-last, orang geram sangat, orang cakap kat dia. Kalau dalam masa tiga bulan ni ada yang masuk meminang orang, orang akan terus terima. Orang dah tak kira. Orang dah penat kak long.” Terasa sedikit lega hati ni bila dapat luahkan apa yang membusung di hati.
“Sampai macam tu sekali?” Kak long macam terkejut dengan kata-kata aku.
“Hmm…. Dah terlepas cakap, nak buat macam mana lagi kak long. Terima sajalah. Nanti tak payahlah dia terhegeh-hegeh bila orang dah jadi milik orang lain.”
“Beraninya adik kak long ni,” komen kak long.
“Berani tak berani. Ni pasal hidup orang. Kalau sekarang pun dia dah bermain tarik tali, nanti lepas kahwin lagilah. Ish! Orang tak sukalah. Rasa macam dipermainkan. Dahlah buang masa macam tu aje.”
“Maknanya Yaya dululah naik pelamin nanti. Kak long belum tahu lagi.” Mendatar suara kak long. Macam orang sedang bersedih.
“Sebab tu orang tanya kak long. Kalau kak long ada calon, kak long dululah kahwin.”
“Tapi sungguh ke kalau dalam masa tiga bulan ni ada orang masuk meminang, Yaya nak terus terima? Masin mulut tu nanti, betul-betul ada yang masuk meminang. Fuh! Kalau kak long, tak sanggup. Dahlah tak kenal batang hidung. Lepas tu tiba-tiba kahwin pulak.” Kak long buat muka tak rela. Aku gelak dengan reaksi dia.
“Kalau dah jodoh nak buat macam mana kan? Terima sajalah. Bercinta lepas kahwin kan lebih afdal.” Aku hanya bergurau dengan kak long. Tapi kalaulah betul bagai dikata, rasa seriau pulak! Huh!
“Dah pandai cakap afdal tak afdal sekarang ni. Mana belajar ni?” Kak long menyoal. Dia pelik kut. Aku sekarang dah pandai cakap pasal tu semua.
“Tak belajar mana-mana pun. Tapi itu asasnya sebagai muslim kan. Kena tahu apa yang boleh, apa yang tak boleh. Apa yang wajib dan apa yang sunat.”
“Okey, dah sampai. Kak long berhenti kat tempat biasa je ni.” Ujar kak long. Aku pandang ke depan. Kalau kak long hantar aku balik, mesti dia berhenti agak jauh dari rumah keluarga kami. Aku tahu. Kak long tak nak bertembung dengan umi atau ayah.
“Kak long,” tangan sudah mendarat di atas pemegang pintu kereta, aku memanggil kak long.
“Hmm…”
“Tapi jangan marah ya,”
“Apa dia tu?”
“Err…. Setiap kali kak long hantar orang, mesti kak long berhenti kat sini. Sampai bila kak long nak larikan diri macam ni? Takkan nak biarkan hubungan kak long dengan umi dan ayah renggang begini.” Aku pandang kak long. Jelas riak wajah itu berubah.
Kak long tarik nafas dan dilepas perlahan. Matanya memandang keluar cermin kereta.
“Susah kak long nak cakap sebenarnya. Yaya fahamkan maksud kak long. Yaya sendiri nampak bagaimana layanan umi dan ayah. Bukan kak long tak rindu dengan kau orang semua. Kalau ikut hati ni, kak long nak sangat balik ke sana. Tapi…” kak long berjeda. Aku pandang kak long. Tiba-tiba ada air jernih mengalir di tubir mata kak long.
“Kak long menangis?” aku pulak yang tumpang beremosi bila tengok kak long menangis begitu. Kak long bukan seorang yang cepat menitiskan air mata. Dia kuat. Tapi hari ini, air matanya gugur juga.
Pantas kak long sapu air mata yang mengalir dan seulas senyuman dihulurkan kepadaku.
“Eh, dah lewat ni. Nanti apa pula kata umi dan ayah,” kak long saja mengalihkan topik perbualan. Memang, jika bercakap tentang topik itu, mesti takkan habis. Kak long mesti akan biarkan tergantung begitu.
Aku salami tangan kak long dan perlahan-lahan menolak pintu kereta Perodua Viva itu.
“Assalamualaikum,” aku memberikan salam sebelum tangan melepaskan pintu kereta.
Selagi aku tak selamat masuk ke dalam pagar rumah keluarga kami, selagi itulah kak long takkan berlalu pergi.

“HAI bang. Datang nak jumpa makwe ke?”aku mengusik lelaki itu.
Lelaki tu namanya Fayyadh Ukashah. Dia ni selalu sangat datang ke pasaraya tempat aku kerja ni. Kalau nak tahu, sebenarnya Fayyadh adalah kekasih kepada Gina. Jangan terkejut okey! Aku pun terkejut jugak mula-mula dulu. Entah macam manalah minah perasan bagus tu boleh dapat pakwe sebaik Fayyadh. Dahlah baik, handsome pulak tu. Konfius aku!
Eh, jangan cakap aku jeles okey! Aku sikit pun tak jeles. Tapi tulah. Rasa tak padan langsung Fayyadh dengan Gina tu. Hmm… tapi biarlah. Hidup mereka kan. Aku ni siapa nak tentukan hidup orang. Hidup sendiri pun terumbang-ambing ada hati nak tentukan hidup orang lain. Apa da….
“Hmm… yalah cik adik manis. Mana dia?” mata Fayyadh melilau mencari kelibat kekasih hatinya.
“Entahlah bang. Saya bukannya PA dia. Biasalah, dia tu kan berjawatan. Saya ni pulak siapa ajelah.” Aku memang suka layan Fayyadh dengan ayat-ayat macam tu. Hahahaha…
Oh lupa. Aku memang saja panggil dia ‘abang’. Saja nak main-main. Bukannya serius pun. Hehehe…
“Ada pulak cakap macam tu. Tak apalah. Abang cari sendiri dia.” Kata Fayyadh sebelum berlalu.
Aku pandang batang tubuh Fayyadh yang semakin menghilang di pandangan mata. Aduh! Perempuan  mana yang tak jatuh cinta dengan mamat ni. Orang gila pun suka! Handsome siot!
“Oit!” sergahan dan cuitan pada bahuku mengejutkan aku. Tersentak aku jadinya. Pantas aku berpusing. Zima.
“Apa kau ni? Suka-suka hati sergah aku. Nasib tak gugur jantung aku ni.” Aku marahkan Zima.
“Yang kau tenung pakwe orang tu apa kes? Kalau si Gina tu nampak, habislah kau.” Zima gelengkan kepala.
“Eleh, kalau setakat Gina tu, apa nak heran!” Selamba aku jawab. Betul apa. Dengan Gina tu, huh! Tak payah nak takut sangatlah. Aku malas dah nak layan dia. Asyik dia aje yang betul. Mentang-mentang dah berjawatan sikit. Huh!
“Hoi mulut! Kau nak kerja lama ke nak kerja sekejap je kat sini? Cabul sungguh mulut tu.” Zima marah aku.
“Aku dah tak tahan kerja kat sini. Asyik kena dengar telunjuk dia aje. Ingat aku ni apa? Robot? Kuli dia?” ada nada sedikit bengang di situ.
“Isya, nak tak nak kau kena tahan ajelah. Kita ni senasib. Nak buat macam mana, bos besar lebih dengar cakap dia. Terpaksalah kita menurut. Nak melawan pun tak boleh.” Zima bersuara lemah.
“Huh!” aku mendengus kerana tak puas hati.
Zima berlalu ke bahagiannya.

DAH sebulan masa berlalu sejak aku bagi keputusan aku kat Farish. Dalam masa sebulan tu pulak aku tak nampak yang dia akan hantar rombongan meminang macam yang aku cakap tu. Dia ingat aku main-main ke apa? Huh!
Tapi yang peliknya, ada hati lagi datang nak jumpa aku. Siap tunggu kat tempat kerja aku lagi. Masa aku nak balik kerja, mesti ada dia kat depan bangunan ni. Semak pula aku tengok! Muka tak malu sungguh! Dia ingat aku akan layan dia gamaknya. Aku sikit pun tak heran. Sengaja aku menonong berlalu dari situ. Dia panggil aku tapi aku buat-buat tak dengar.
“Isya,”
“Hmm…”
“Dah nak balik ke?” Alia menyoal. Aku pusing tubuh dan pandang dia.
“Taklah, baru nak masuk kerja.” Selamba aku jawab.
Alia buat muka blur. Entahlah sama ada tengah fikirkan jawapan aku atau pun tak percaya dengan apa yang aku katakan.
“Kau dah nampak aku tengah sandang beg ni, lagi mau tanya. Cerdik sungguh soalan kau tu.” Bidasku. Aku mahu meneruskan langkah. Lambat-lambat nanti tak ada bas pula.
“Err…. Isya,”
“Apa lagi Lia oi.”
“Err… Farish dah tunggu kau kat bawah,”
Aku membulatkan mata saat terdengar nama Farish disebut. Buat darah aku naik aje dia ni.
“Dan kau jadi posmen tak bergaji ni apasal? Siap menghantar pesan orang lagi.” Nadaku jelas sekali nada marah. Marahkan Farish, bukannya Alia.
“Dia yang tahan aku masa aku nak masuk dalam tadi.”
“Ingat pesan aku. Lain kali jangan layan mamat tu. Aku dengan dia tak ada apa-apa. Apa yang dia pesan kau buat bodoh aje.” Aku terus berlalu. Malas dah nak berlama-lama kat situ. Sebabnya aku tahu. Ada lagi pesanan penaja dari Farish untuk aku.
“Isya,”
Sejurus kaki aku melangkah keluar dari pintu utama pasaraya, ada suara yang memanggil. Huh! Tak payah tengok pun aku dah tahu siapa gerangan yang memanggil namaku itu. Aku cepatkan langkah kaki. Dan lelaki itu terus mengejarku, menyaingi langkahku.
“Isya, lajunya jalan. Nak pergi mana ni?” Sambil melangkah, sambil itu dia menyoalku.
Aku diamkan diri. Malas aku nak layan dia. Keputusan aku sudah muktamad.
“Isya,” Farish panggil lagi. Melihat aku langsung tak melayan kata-katanya dan menjawab soalan dia, Farish cuba capai tangan aku.
“Apa ni?” Aku berang. Pantas aku tepis tangan itu. Paling pantang aku kalau lelaki yang mudah-mudah nak pegang aku. Dengan lelaki yang tak ada ikatan. “Jangan nak buat mudah. Kita bukannya ada ikatan.” Sambungku sebelum berlalu.
Sedang elok bas sampai dan aku terus masuk ke dalam perut bas. Aku tinggalkan dia seorang diri kat situ.


2 ulasan:

  1. Dah lama cerita ni sunyi hari ni baru dapat baca huhu

    Dah lupa sipnopsis macam mana yang fiezya bg dulu

    Rupanya Along si Yaya ni ada perselisihan faham ngan ibu-bapa nya

    harap cepat la pulih. Kesian Yaya

    Apa la Farish ni nak ka tak grrr

    Kan Yaya dah cakap nak terima ja siapa yang masuk meminag hadoiii

    Kang betul ada yang masuk meminang kang....terkejut kot Yaya ni

    BalasPadam